Positief zijn op een gitzwarte dag

Gitzwarte 22 maart 2016

22 maart zal als een gitzwarte dag in het collectief geheugen van de Belgen gegrift blijven.
De dag was amper begonnen en het ergst denkbare scenario deed zich voor. Op de luchthaven van Zaventem ontploften 2 bommen en even later werd een metrostel in het centrum van Brussel opgeblazen. De tol was hallucinant : 33 doden en meer dan 200 gewonden.

Het veiligheidsniveau in ons land werd meteen op 4 gezet. (de hoogste graad).

Een stel oncontroleerbare terroristen slaan wild in het rond en bepalen wie leeft en wie sterft.

Een indrukwekkende politiemacht verschijnt in winkelstraten. Militairen marcheren door de straten om alle burgers te beschermen. Extra nieuwsberichten worden uitgezonden. Burgers houden hun hart vast en hopen dat deze waanzin stopt.

Helaas is dit ijdele hoop. Het is een realiteit die we onder ogen moeten durven zien. Niemand weet hoe we juist kunnen handelen en dit probleem definitief oplossen.

Toch blijf ik positief (maar met een bang maar moedig hartje).
Ik blijf positief omdat ik zie hoe een maatschappij zich samenvoegt.
Ik blijf positief omdat ik zie hoe mensen krijttekeningen in allerlei talen maken op de straten van Brussel.
Ik blijf positief omdat duizenden politieagenten en militairen, maar ook vrijwilligers meteen overgaan tot actie om ons land terug op te tillen.
Ik ben positief als ik zie hoe mensen elkaar steunen.
Ik ben positief te zien hoe mensen bezorgd zijn hoe het gaat met familie en vrienden die misschien in de buurt zijn van de ramp.

Ik geef niet op om positief te zijn. Ook op deze gitzwarte dag.

Maar ik verafschuw deze horror en deze blinde terreur. Stop deze waanzin.

M'n steun aan alle families  en vrienden van slachtoffers.